Len zwyczajny
Len uprawny (Linum usitatissimum) to gatunek rośliny dwuliściennej z rodziny lnowatych (Linaceae), pochodzący z Eurazji. Jest to jednoroczna roślina zielna, szeroko uprawiana ze względu na włókna tekstylne i nasiona oleiste. W zależności od kryteriów hodowlanych obejmuje odmiany, których główną produkcją jest włókno i inne, których główną produkcją są nasiona.
Opis
- Len ma zazwyczaj postać pojedynczej łodygi (lub takiej, która lekko rozgałęzia się u podstawy), która może osiągnąć wysokość około 1 m i średnicę w kołnierzu około 2 mm.
- Na tej łodydze znajduje się od 80 do 100 prostych, lancetowatych, siedzących liści z trzema żyłkami. Żyły są ułożone spiralnie, tworząc 3 spirale od trzeciego liścia, przy czym pierwsze dwie są ułożone naprzemiennie w przeciwnych kierunkach do liścieni. Aby znaleźć dwa kolejne liście na tej samej generatrix, konieczne jest wykonanie trzech obrotów łodygi i policzenie 8 wstawek liściowych. Odstęp między nimi jest znany jako odległość między liśćmi. Określa ona maksymalną długość włókien elementarnych.
- Len ma korzeń palowy, który może osiągnąć głębokość ponad 1 metra w głębokiej glebie i emituje liczne korzonki.
- Kwiatostan w kształcie cymbału ma liczne kwiaty w kolorze od czysto niebieskiego do mniej lub bardziej różowawo-białego, w zależności od odmiany. Rozłożone w czasie kwitnienie może trwać do 15 dni. Kwiaty mają 5 odwrotnie jajowatych płatków o długości 5-10 mm i krótką żywotność (jeden dzień). Pyłek pozostaje żywotny tylko przez 5 do 7 godzin, od opadnięcia pylnika do opadnięcia płatka. Rozmnażanie odbywa się głównie przez samozapylenie, chociaż kwiaty mogą być czasami odwiedzane przez owady, co zapewnia zapylenie krzyżowe.
- Każdy kwiat wytwarza owoc: jajowatą kapsułkę o wymiarach 6-10 x 5-10 mm, z pięcioma komorami, z których każda zawiera dwa nasiona i jest oddzielona mniej lub bardziej orzęsioną fałszywą ścianą. Kapsułki te mają niewielki punkt na górze. Po osiągnięciu dojrzałości kapsułki są mniej lub bardziej rozwarte, w zależności od odmiany.
- Nasiona są gładkie, płaskie, podłużne, małe i lekkie (od 4 do 7 gramów na tysiąc nasion) i brązowe, gdy są dojrzałe. Kończą się lekko zakrzywionym dziobkiem.
Siemię lniane jest bogate w olej, który stanowi 35-50% jego suchej masy.Kwas linolenowy (omega 3) może stanowić od 55 do 75% kwasów tłuszczowych tworzących ten olej.
Odmiany rozróżnia się głównie na podstawie cech charakterystycznych kwiatów i torebek (kolor płatków, pręcików i słupków, plamki na działkach, bilingwizm przegród torebki itp.)
Odmiany
Hodowla lnu charakteryzuje się ciągłym dążeniem do poprawy wydajności włókien i nasion, odporności na wyleganie i tolerancji na szereg chorób(fusarium, zaraza, białapleśń, więdnięcie wertykulicy itp.). Oprócz tych podstawowych kryteriów, poszukujemy również odmian, które są bardziej odporne na zmiany temperatury i których włókna lub nasiona można wykorzystać na nowych rynkach.
W 2016 r. w oficjalnym katalogu znalazło się około czterdziestu odmian lnu włók nistego i prawie tyle samo odmian lnu oleistego[1]. Ze względu na ich reakcję na warunki glebowe i klimatyczne, odporność na choroby, wytrzymałość łodyg, jakość włókien i oczywiście wydajność, są one kluczowym czynnikiem wpływającym na rentowność upraw.
Aspekty ekonomiczne
Len oleisty
- Powierzchnia Francji: około 25 000 ha
- Rynki zbytu :
- pasza dla zwierząt: ponad 80% produkcji po wytłaczaniu lub rozdrabnianiu
- żywność dla ludzi: całe nasiona
- zastosowanie przemysłowe: olej (tusz, farba itp.)
- Produkcja często prowadzona na podstawie umowy
| Charges opérationnelles en €/ha | Produit | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
| ||||||||||||
| Total : 340€ | Total : 675 à 900 € |
Miejsce lnu w płodozmianie
98% powierzchni lnu włóknistego i 50% powierzchni lnu siewnego obsiewa się odmianami jarymi. W tej wersji len jest bardzo uzupełniającym elementem płodozmianu w stosunku do zbóż ozimych. Len ma jednak kilka wymagań: preferuje gleby lekko kwaśne (pH około 6,5), głębokie, a przede wszystkim o bardzo dobrej strukturze.
Czynniki te należy wziąć pod uwagę jeszcze przed zasadzeniem rośliny, dając jej pierwszeństwo w wyborze działek, w tym w odniesieniu do poprzedniej uprawy. Potencjał lnu jest najlepiej wyrażony, gdy jego korzeń palowy nie napotyka przeszkód, pokrywa roślinna jest jednorodna, a wzrost roślin jest regularny. Niezbędne jest staranne, równomierne sadzenie na równej glebie. Uprawę lnu najlepiej poprzedzić uprawą zbóż na słomie.
Korzystny wpływ lnu na inne uprawy
W płodozmianie len może mieć korzystny wpływ na inne uprawy, strukturyzując glebę i zmniejszając presję niektórych szkodników. Wprowadzenie lnu do płodozmianu może
- wydłużyć czas powrotu innych upraw do gleby, ograniczając w ten sposób choroby i szkodniki, które pozostają w glebie,
- przerwać cykl niektórych chwastów
- zwalczać chwasty, które są trudne do zwalczenia w innych uprawach(pelargonie, rośliny krzyżowe, jednoroczne lub wieloletnie trawy letnie)
- naprzemienne stosowanie składników aktywnych na tym samym poletku, co zasadniczo wydłuża czas pracy między okresami siewu i zbioru
Korzystny wpływ lnu włóknistego na strukturę gleby jest zwykle odzwierciedlony w średnim wzroście plonów o 5% dla następnej uprawy.
Proszę zachować odstęp od 6 do 7 lat pomiędzy 2 uprawami lnu
Jako główna uprawa w płodozmianie, len nie powinien być uprawiany zbyt często, aby uniknąć namnażania się grzybów tellurycznych odpowiedzialnych za poważne choroby, takie jak Fusarium oxysporum f.sp. lini, który powoduje fuzariozę naczyniową, lub Verticillium dalhiaektóry powoduje więdnięcie Verticillium. Częstotliwość nawrotów wynosząca 6-7 lat jest rozsądna, mimo że większość grzybów chorobotwórczych ma znacznie dłuższy okres trwałości.
Wzrost i rozwój roślin
..JPG)
Len włóknisty rośnie szybko. Od wschodu do dojrzałości, łodygi osiągają maksymalną wysokość i dojrzewają w ciągu około 120 dni. Istnieją wyraźne etapy jego rozwoju. Wyróżnia się sześć etapów:
- Od wschodu do wschodu: okres ten odpowiada "punktowi początkowemu" wegetacji. To właśnie wtedy rośliny są najbardziej podatne na mróz, zalanie wodą i szkodniki.
- Od wschodów do stadium 4 cm: rośliny pokrywają swoje zapotrzebowanie na cynk. Jeśli tego nie zrobią, będą cierpieć na niedobór, który stanie się widoczny po osiągnięciu około 10 cm. Na etapie 4 cm długość korzeni jest zwykle 10 razy większa niż wysokość sadzonek.
- Od etapu 4 cm do etapu 10 cm: etap ten trwa około 1 miesiąca. Korzenie penetrują glebę do głębokości 60 cm. Pobierają one co najmniej 50%azotu potrzebnego do wzrostu lnu.
- Od etapu 10 cm do pierwszego kwiatu: jest to okres, w którym rośliny szybko rosną. W łagodnych, wilgotnych warunkach mogą przyrastać do 5 cm dziennie. Przy około 40 cm rośliny przechodzą z fazy wegetatywnej do fazy reprodukcyjnej. Ich charakterystycznym kolorem jest delikatna zieleń. W ciągu 2 tygodni mogą osiągnąć 80 cm. To właśnie podczas tego szybkiego etapu siemię lniane jest najbardziej podatne na wyleganie.
- Kwitnienie: około 15 czerwca. Kwitnienie jest rozłożone w czasie. Pola przybierają subtelny niebieski kolor na okres od 1 do 3 tygodni, w zależności od warunków pogodowych. Kwiaty otwierają się zazwyczaj między godziną 10 a 13 (termonastia). Po zakończeniu kwitnienia rośliny tworzą owoce zwane kapsułkami, a liście na dole łodyg zaczynają opadać.
- Dojrzewanie: po kwitnieniu len zmienia kolor z miękkiej zieleni na żółty, kapsułki brązowieją, łodygi prawie całkowicie opadają, a nasiona dojrzewają. Teraz nadszedł czas na zbiory. Zbiory można rozpocząć około 15 lipca.
99% odmian uprawianych w 2013 roku to odmiany jare. W zależności od warunków pogodowych siew odbywa się między 1 marca a 30 kwietnia. Optymalna obsada roślin wynosi od 1500 do 1600 żywotnych roślin na metr kwadratowy. Takie zagęszczenie zapewnia najlepszy stosunek między plonem, odpornością na wyleganie i jakością włókna.
Dzięki systemowi korzeni palowych len włóknisty ma dużą zdolność do pobierania składników mineralnych z gleby w celu zapewnienia wzrostu i rozwoju oraz produkcji włókien i nasion. W rezultacie dawki azotu, fosforu i potasu można ograniczyć do minimum. Cynk jest niezbędny.
Skuteczne zwalczanie chwastów jest jednym z kluczowych punktów w planie uprawy, ponieważ większość chwastów stanowi poważną konkurencję dla lnu na wszystkich etapach. Wymagania jakościowe przędzalników i tkaczy oznaczają, że metody zwalczania chwastów muszą być zróżnicowane.
Chrząszcze i wciornastki są najczęstszymi i najbardziej szkodliwymi szkodnikami. Od czasu do czasu, w określonych warunkach, pojawiają się również nicienie, tipulas, ćmy noctuidalne i pączki. Jeszcze rzadziej niektóre gatunki ptaków, gryzoni i zwierzyny łownej mogą uszkadzać len.
Podobnie jak wiele innych gatunków, len jest narażony na ataki grzybów chorobotwórczych, które mogą powodować zamieranie sadzonek lub wysychanie roślin, co prowadzi do strat w plonach słomy, włókna i/lub nasion oraz obniżenia jakości zebranych produktów. Choroby lnu są często związane ze stanem depresji roślin. Dobre praktyki uprawy (zachowanie odstępu co najmniej 6 lat między dwoma uprawami lnu, czyszczenie sprzętu, wysiew odpornych odmian) są najskuteczniejszymi sposobami zapobiegania im.
Karczowanie
Wyrywanie to pierwszy etap zbiorów. Odbywa się, gdy len jest dojrzały. Termin ten oznacza, że rośliny nie są koszone, aby operację można było przeprowadzić szybko i aby nie stracić włókien obecnych w dolnej części łodyg.
W praktyce operacja ta polega na :
- mocnym ciągnięciu roślin, których łodygi łamią się na poziomie gruntu i których korzenie pozostają w ziemi,
- utrzymywaniu łodyg równolegle do siebie i układaniu ich na ziemi w ciągłych pasach (lub arkuszach) zwanych pokosami.
Zbiór obejmuje użycie specjalnych samobieżnych maszyn zwanych kopaczkami. Ściskają one łodygi lnu w połowie ich wysokości między kołami pasowymi i pasami, a następnie wyciągają je ruchem do przodu. Mnogość punktów zaciskania na całej szerokości roboczej kombajnu oznacza, że maszyna musi zgrupować wszystkie uchwyty razem, aby utworzyć dwa pokosy łodyg i przenieść je z pozycji pionowej do pozycji leżącej za pomocą pasów ćwierćobrotowych.
Retting
Po zbiorach słoma lniana jest układana w rzędach na polu, a następnie roszona. Ten etap w dużej mierze decyduje o jakości lnu. Odpowiada on działaniu mikroorganizmów glebowych (grzybów, bakterii) na łodygi. Przy odpowiedniej wilgotności (rosa, deszcz) i łagodnych temperaturach (>10°C) wydzielają one enzymy, które osłabiają tkanki otaczające wiązki włókien. Powodując utratę spójności tkanki, roszenie ułatwia mechaniczną ekstrakcję włókien. Jego wada: jest to etap empiryczny, który w ogromnym stopniu zależy od klimatu. Atak mikrobiologiczny na słomę musi być wystarczający, aby ją osłabić, ale działanie to musi pozostać ograniczone, aby mikroorganizmy nie miały czasu na uszkodzenie włókien.
Proces roszenia powoduje, że słoma zmienia kolor z brązowego na szary. Za optymalny uznaje się moment, w którym łodygi mają jednolity kolor, a zawarte w nich włókna można wydobyć bez wysiłku. O lnie mówi się wtedy, że jest "podatny na sprzęganie".
Wiatr jest zarówno wrogiem, jak i sprzymierzeńcem lnu podczas procesu roszenia. Kiedy wieje bardzo mocno, słoma lniana może zostać zdmuchnięta na kilkaset metrów, ale jest to konieczne do suszenia, a naprzemienne występowanie okresów suchych i mokrych sprzyja dobremu roszeniu. Wszystkie te trudności oznaczają, że produkcja lnu jest ograniczona do określonych regionów i jest bardzo niejednorodna w zależności od działki (wystarczy lokalna burza, aby zmienić jakość). Podobnie jak w przypadku wina, len jest często określany jako "cru".
Skręcanie i nawijanie
Zazwyczaj konieczne jest obracanie lnu w celu uzyskania równomiernego roszenia.
Po roszeniu lnu słoma jest usuwana z pola poprzez zwijanie. Operacja ta polega na zwijaniu pokosów w okrągłe bele przy jednoczesnym :
- utrzymując łodygi równolegle
- pozwalając belom na późniejsze rozwinięcie, w celu ponownego uformowania pokosu i umożliwienia wydobycia włókien.
W tym celu używana jest specjalna maszyna zwana owijarką. Podnosi ona słomę do komory, której rozmiar dostosowuje się do średnicy beli. Oryginalność owijania lnu polega na umieszczeniu 2 sznurków na pokosie słomy, aby umożliwić rozwinięcie bel i wydobycie włókien tworzących łodygi.
Zebrana słoma lniana, która jest całkowicie sucha i przechowywana w dobrych warunkach, może być przechowywana przez wiele lat. Następnie można ją poddać procesowi scutched (operacja mechaniczna wykonywana na roszonych łodygach lnu w celu wydobycia włókien).
Ocena odmian
FirmaTerres Inovia opracowała zestawienie odmian lnu oleistego jarego w 2021 r. na poziomie krajowym, które można znaleźć tutaj.
Załączniki
Źródła
- ↑ Konsultacje online z bazą danych na stronie internetowej Gnis
- ↑ Bilans ekonomiczny upraw - CA de l'Indre <internal_links>:File:CA Centre Val de Loire - Panneau Cultures Avenir 2018 -10 Cultures.pdf</internal_links>
