Bacillus thuringiensis
Bacillus thuringiensis (często w skrócie Bt) to gatunek bakterii wykorzystywany ze względu na swoje właściwości owadobójcze. Jest to bakteria Gram-dodatnia, fakultatywnie tlenowa, wszechobecna i tworząca przetrwalniki.
Występuje w niewielkich ilościach w praktycznie wszystkich glebach, wodzie, powietrzu i liściach roślin. Należy do grupy sześciu pałeczek znanych jako grupa Bacillus cereus: B. anthracis (odpowiedzialna za wąglika), B. cereus, B. mycoides, B. pseudomycoides, B. weihenstephanensis i B. thuringiensis.
Bacillus thuringiensis został wyizolowany w 1901 roku przez japońskiego bakteriologa S. Ishiwatę z jedwabników, które może infekować i zabijać, ale jego pierwszy naukowy opis został podany przez Niemca Ernsta Berlinera w 1911 roku.
Skrót Bt jest również często używany do oznaczania cząsteczki pestycydu (insektycydu, akarycydu itp.), czasami nazywanej turingiensiną, uzyskanej z tej bakterii (lub pokrewnych bakterii, takich jak Bacillus sphaericus) lub wyprodukowanej przez inżynierię genetyczną z wykorzystaniem roślin (GMO), do których wprowadzono pewne fragmenty genomu bakterii.
W 2006 roku Bt był najczęściej stosowanym biopestycydem (jako bioinsektycyd), stanowiąc ponad 90% rynku bioinsektycydów, ale tylko 2% całego rynku insektycydów (Fargues i Bourguet 2005). Jest on również produkowany przez rośliny transgeniczne, bez wpływu na niektóre gatunkiowadów, które stały się na niego odporne lub mniej lub bardziej odporne w niektórych przypadkach.()
